خبر
بایدها و نبایدهای برخورد با زندانی در یک کتاب
0 (از 0 رای)
انتشارات کتاب نیستان کتاب «پژواک زندان» نوشته مرتضی بهشتی را با بررسی آسیب های وارد به موضوع زندان و زندانی منتشر کرد.
مرتضی بهشتی پژوهشگر و وکیل دادگستری در جدیدترین اثرش به نام «پژواک زندان»، در رویکردی اجتماعی و حقوقی به زندان و زندانی و جامعه پیرامونی آن، به گونه ای به این پدیده سیاه نگاه کرده است تا بتواند پژواک بی زندانی را به ارمغان بیاورد. زیرا زندان و زندانی در هر جامعه و حکومتی تنها نهادی است که تماماً هزینه است و سودی را برای فرد و حاکمیت ملی و سازمانی در بر ندارد و عقل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی هر نظامی بر این باور است که هزینه های بی فایده را ازبین برده یا به حداقل ممکن برساند.
نویسنده دراین اثر بدون ورود به جامعه آرمانی، به امور بدیهی اشاره می کند که باید در رفتار با زندانی و خانواده آن مورد توجه قرار گیرد تا به یاری آنها بتوان بار رفتاری ناشی از زندانی شدن انسان را کاهش دهد و بایسته ها و نبایسته های برخورد با زندانی و خانوادهاش را بازگو کند.
بهشتی در این کتاب خواسته است بگوید: در قبل و بعد از صدور حکم به زندان، صرفا این فرد متخلف نیست که به زندان می رود، بلکه بار منفی رفتاری وی را خانواده و جامعه نیز می پردازد، از این رو ضمن این که باید به گونه ای هزینه تخلف را بالا ببریم و مجرم بداند تاوان جرمش را باید متحمل شود، لکن باعث از بین رفتن هویت فردی و اجتماعی وی نشود و موجب تضییع حقوق وی نگردد. و با همین رویکرد است که نویسنده باور دارد که چون با زندانی کردن مجرم، قصد نابودی وی را نداریم، بنابراین مرخصی و ملاقات با خانواده و... حق اوست و تحت هیچ شرایطی حق محدود کردن و مشروط کردن به اموری و یا موافقت مسئولی را نداریم؛ زندانی هم باید تاوان جرمش را بدهد و هم باید زندگی کند. منطق حقوق و تربیت دین به ما اجازه نداده است در زندان، زندگی را از زندانی بگیریم و او را پس از طی دوران حبس، فردی ذلیل و سست و بیاراده و بیخاصیت تحویل جامعه بدهیم.
زندان، به خودی خود زندانی را دربند میکشد ولی نباید آیین نامه ها و مقررات مربوطه چهره ای از زندان و زندانی را ترسیم کند که چنین باور کنیم زندگی زندانی هم در دست ماست و می توانیم به آن بی تفاوت باشیم و یا تداوم آن را به بایدها و نبایدهایی مشروط کنیم.
خالق زندگی خدای مهربان است و منزلگاه پایان زندگی هم بازگشت به سوی اوست و تحت هیچ دلیل و مصلحت جویی نمی توان زندگی چنین آفرینشی را از او سلب کرد و باید زندانی را بیماری تلقی کرد که به حکم قانون و در نتیجه بی مبالاتی هایی گرفتار زندان شده است تا از تسری بیماریاش به جامعه جلوگیری شود، نه اینکه فکر کنیم زندگی او را صاحب شده ایم و می توانیم برای او هرگونه تصمیمی بگیریم.
با ملاحظه مطلب فوق، نویسنده کتاب «پژواک زندان» بر این نکته اذعان دارد که چون آثار جرم و زندانی شدن مجرم به گستردگی جامعه است، باید اقدامات تأمینی و درمانی نسبت به زندانی شامل خانواده او وجامعه پیرامونی اش نیز باشد.
انتشارات کتاب نیستان «پژواک زندان» را در 286 صفحه و با قیمت 16هزار تومان منتشر کرده است.
نویسنده دراین اثر بدون ورود به جامعه آرمانی، به امور بدیهی اشاره می کند که باید در رفتار با زندانی و خانواده آن مورد توجه قرار گیرد تا به یاری آنها بتوان بار رفتاری ناشی از زندانی شدن انسان را کاهش دهد و بایسته ها و نبایسته های برخورد با زندانی و خانوادهاش را بازگو کند.
بهشتی در این کتاب خواسته است بگوید: در قبل و بعد از صدور حکم به زندان، صرفا این فرد متخلف نیست که به زندان می رود، بلکه بار منفی رفتاری وی را خانواده و جامعه نیز می پردازد، از این رو ضمن این که باید به گونه ای هزینه تخلف را بالا ببریم و مجرم بداند تاوان جرمش را باید متحمل شود، لکن باعث از بین رفتن هویت فردی و اجتماعی وی نشود و موجب تضییع حقوق وی نگردد. و با همین رویکرد است که نویسنده باور دارد که چون با زندانی کردن مجرم، قصد نابودی وی را نداریم، بنابراین مرخصی و ملاقات با خانواده و... حق اوست و تحت هیچ شرایطی حق محدود کردن و مشروط کردن به اموری و یا موافقت مسئولی را نداریم؛ زندانی هم باید تاوان جرمش را بدهد و هم باید زندگی کند. منطق حقوق و تربیت دین به ما اجازه نداده است در زندان، زندگی را از زندانی بگیریم و او را پس از طی دوران حبس، فردی ذلیل و سست و بیاراده و بیخاصیت تحویل جامعه بدهیم.
زندان، به خودی خود زندانی را دربند میکشد ولی نباید آیین نامه ها و مقررات مربوطه چهره ای از زندان و زندانی را ترسیم کند که چنین باور کنیم زندگی زندانی هم در دست ماست و می توانیم به آن بی تفاوت باشیم و یا تداوم آن را به بایدها و نبایدهایی مشروط کنیم.
خالق زندگی خدای مهربان است و منزلگاه پایان زندگی هم بازگشت به سوی اوست و تحت هیچ دلیل و مصلحت جویی نمی توان زندگی چنین آفرینشی را از او سلب کرد و باید زندانی را بیماری تلقی کرد که به حکم قانون و در نتیجه بی مبالاتی هایی گرفتار زندان شده است تا از تسری بیماریاش به جامعه جلوگیری شود، نه اینکه فکر کنیم زندگی او را صاحب شده ایم و می توانیم برای او هرگونه تصمیمی بگیریم.
با ملاحظه مطلب فوق، نویسنده کتاب «پژواک زندان» بر این نکته اذعان دارد که چون آثار جرم و زندانی شدن مجرم به گستردگی جامعه است، باید اقدامات تأمینی و درمانی نسبت به زندانی شامل خانواده او وجامعه پیرامونی اش نیز باشد.
انتشارات کتاب نیستان «پژواک زندان» را در 286 صفحه و با قیمت 16هزار تومان منتشر کرده است.