جشنواره‌های کتاب دفاع مقدس، در دانشگاه‌ها برگزار شوند

نویسنده کتاب "پاره‌های پولاد" معتقد است: اگر جشنواره‌های کتاب دفاع مقدس، در سطح علمی بالا و در دانشگاه‌ها برگزار و داوران از هیات علمی دانشگاه‌ها انتخاب شوند، به صورت ریشه‌ای با مشکلات پیش روی این جشنواره‌ها برخورد کرده‌ایم. حمید داوود آبادی، نویسنده خاطرات دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با طرح این سوال که آیا ادبیات روسیه با جشنواره‌ها رشد کرد و آیا تولستوی با برگزیده شدن در چند جشنواره "جنگ و صلح" را نوشت؟ اظهار داشت: برگزاری جشنواره‌ها هزینه اضافه‌ای است که به بهانه دفاع مقدس به پای آن ریخته می‌شود. یکی از بزرگترین مشکلات جشنواره‌های کتاب جنگ این است که روح حاکم بر اکثر کتاب‌های برگزیده با فرهنگ حماسی دفاع مقدس همخوانی ندارد. نویسنده کتاب "پاره‌های پولاد" حلقه مفقود داوری در جشنواره های دفاع مقدس را محتوا دانست و گفت: عدم توجه به محتوا و توجه به صاحب اثر از مشکلات پیش روی جشنواره‌های کتاب دفاع مقدس است. وی افزود: سطح علمی و داوری در جشنواره‌های معتبر کتاب بسیار بالا و برگزیده شدن در این جشنواره‌ها ارزشمند است. در حالی که کتاب‌های دفاع مقدس به ملاک‌های داوری و سطح علمی آن جشنواره‌ها نزدیک نیستند. این نویسنده هدف از برگزاری جشنواره‌ها را ایجاد تشویق و انگیزه برای نویسندگان جوان و قدردانی از فعالان قدیمی دانست و درباره لزوم ورود دانشجویان و محققان به جشنواره‌های ادبی دفاع مقدس، گفت: باید سراغ استادان این حوزه در دانشگاه‌ها برویم. دانشگاه‌ها با حوزه دفاع مقدس قهر نکرده‌اند، ما آن ها را از فرهنگ دفاع مقدس پس زده‌ایم. اگر جشنواره‌ها در سطح علمی بالا و در دانشگاه‌ها برگزار و داوران از هیات علمی دانشگاه‌ها انتخاب شوند، به صورت ریشه‌ای با مشکلات پیش روی جشنواره‌ها برخورد کرده‌ایم. وی با اشاره به انبوه حرف‌های شعاری و تبلیغاتی در حوزه دفاع مقدس، تصریح کرد: دانشگاه‌ها مراکز تولید علم اند و برای ماندگاری یک فرهنگ به صورت ریشه‌ای، باید از منبع علم و دانش استفاده کنیم و ببینیم چند درصد پایان‌نامه‌های دانشجویی به حوزه دفاع مقدس اختصاص دارند. داوود آبادی با بیان این که انتشار کتاب‌های برگزیده جشنواره ها در شمارگان 10 هزار نسخه و توزیع آن ها در بازار کتاب، بهترین نتیجه این جشنواره‌ها می‌تواند باشد، خاطرنشان کرد: نویسنده باید به باور ادبیات دفاع مقدس رسیده باشد تا داستان خوب خلق کند. چراکه باور داشتن به ماندگاری اثر کمک می کند و آموزش نسل جوان با استفاده از چهره های موثر در جنگ بهترین راه برای رسیدن به این باور است.