این رمان به قلم داود غفارزادگان است که به صورت مستقیم به جنگ نمی پردازد، بلکه موقعیت های تراژیک انسان را در جنگ در موقعیت های متفاوت به تصویر می کشد.
به گزارش پاتوق کتاب فردا به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، «فال خون» داستانی به قلم داوود غفارزادگان با موضوع جنگ ایران و عراق است با این تفاوت که این بار داستان از زبان یک سرباز عراقی روایت می شود که همراه با ارشد خود، برای دیده بانی و شناسایی اجساد، به ارتفاعات غرب ایران به نام «هور» اعزام شده است.
«فال خون» روایت افراد تنها و منزوی دنیای مدرن است که در سردرگمی و یاس به سرمی برند. شخصیت هایی که دیگر قهرمان نیستند بلکه تنها افراد منزوی، بی ثبات و متزلزلی هستند که با ترس و دلهره از مرگ زندگی می کنند. «فال خون» روایت زندگی چهار روزه سربازی است که مرگ و چگونه مردن دغدغه ذهنی اش شده است. سرباز مدام از خود می پرسد «آیا من شبیه جسدام خواهم بود؟».
بخشی از داستان را می خوانید:
جرئت نداشت برگردد داخل سنگر. ایستاده بود بیرون و از سرما می لرزید. باورش نمی شد ستوانیار را کشته باشد. همه چیز ناگهانی اتفاق افتاده بود. ستوان پشت سر هم سیگار می کشید و در باریکه راه میان برف ها قدم می زد. صورتش از شکل افتاده بود و موهایش آشفته بود. جای کبود انگشت های ستوانیار روی گردن باریک و سرخش پیدا بود.
زمان سخت می گذشت. حساب وقت از دستش در رفته بود. دهانش تلخ بود و دیگر میل به سیگار کشیدن هم نداشت. پابه پا می شد و سعی می کرد نگاهش با نگاه ستوان تلاقی نکند.
شب نزدیک بود و اگر همان طور بیرون می ایستادند، خون در رگ هایشان یخ می بست. ستوان اصلاً توجهی به او نداشت. برف زیر پایش کوبیده شده بود و مثل فلز صیقل خورده ای برق می زد. هر چند دقیقه یک بار به سرفه می افتاد. دست به گردن، روی شکم تا می شد و خلط پر از خون را تف می کرد روی برف ها.
از دهانۀ سنگر نگاه کرد. فانوس خاموش شده بود. اما در تاریک روشنای داخل، پاهای بزرگ و بی حرکت ستوانیار با شلوار زیتونی پیدا بود. فکر کرد باید کاری بکنند. ستوان که کنارش رسید، نگهش داشت.
ـ دست خودم نبود. نمی دانم چطور شد.
نگاه ستوان گیج و ناباور بود و طوری بود که انگار از چیزی خبر ندارد.
برای خرید اینترنتی این کتاب از سایت پاتوق کتاب فردا، اینجا را کلیک کنید.
