سید جلال الدین میری آشتیانی استاد فلسفه و عرفان اسلامی؛ او فلسفه و عرفان را از علامه طباطبایی، رفیعی قزوینی، امیرکلاهی مازندرانی آموخت و پس از پایان تحصیل به مشهد رفت و در حوزه علمیه مشهد و دانشگاه به تدریس و تألیف در زمینه فلسفه و عرفان مشغول شد.
سید جلال الدین میری آشتیانی در 1304ش در آشتیان از توابع سلطان آباد اراک متولد شد. او فرزند اول خانواده بود. پدرش کاسب و جد مادری‌اش از روحانیون آشتیان بودند. سید جلال در پنج سالگی تحصیل را از مکتبخانه آغاز کرد و همچنین مدرک دوره ابتدایی دبستان را نیز گرفت. آشتیانی علیرغم این‌که به او پیشنهاد ریاست اداره مالیات آشتیان شد، آن را نپذیرفت و با کمک مادر و به تشویق و راهنمایی میرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی در 1323 ش راهی قم شد.
هشت سال در درس خارج فقه سید حسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد. یک سال نیز در درس سید محمدتقی خوانساری حاضر شد. آشتیانی نقل می‌کند که آیت‌الله بروجردی درکمال لطف و مهربانی، 9 سال تمام کلیه مخارج تحصیلی‌اش را متکفل بوده و به‌دلیل حمایت‌های او، در آرامش به تحصیل اشتغال داشت.
سید جلال الدین آشتیانی در سال 1336 به نجف رفت. در دو سال اقامت در نجف از درس سید محسن حکیم و سید عبدالهادی شیرازی بهره برد. از سید حسن موسوی بجنوردی بیش از دیگران استفاده کرد. به خاطر بیماری نجف را ترک کرد و به ایران بازگشت.
آشتیانی آثارش را به زبان فارسی می‌نگاشت. او بر چندین اثر مهم فلسفی شرح نوشت و با نگارش مقدمه و تصحیح ده‌ها اثر فلسفی و عرفانی آنها را احیا کرد. مجموعه اقدامات فرهنگی سید جلال الدین آشتیانی موجب شد که در سال 1376ش، دانشمند برجسته کشور انتخاب شود و در سال 1381 نشان درجه یک دانش جمهوری اسلامی را دریافت کند.
سید جلال الدین آشتیانی در 3 فروردین 1384ش پس از یک دوره بیماری درگذشت. پس از سه روز سید عزالدین زنجانی بر او نماز گزارد و در حرم امام رضا(ع) دفن شد. آیت الله خامنه‌ای او را یکی از پرورش یافتگان حوزه درسی حضرت امام خمینی(ره) و استاد علامه طباطبایی و در شمار برجسته‌ترین اساتید فلسفه و عرفان برشمرده است.
