اوریپید

اوریپید در سال 480 ق‌م (یا 484 و نیز به قولی 485) متولد شد. پدرش منه‌سارکید از ثروتمندان شهر فولا و مادرش از خاندانی بزرگ بود (البته آریستوفانس او را دوره‌گرد معرفی کرده است). اوریپید زیر نظر آناکساگوراس و پرودیکوس تعلیم دید. او به مطالعۀ فلسفه علاقه‌مند بود، با وجود این به شعر و تئاتر روی آورد.
به قول ویل دورانت وی «اولین شارمندی بود که در یونان کتابخانۀ بزرگی برای خود فراهم کرد». اوریپید در 25 سالگی به نویسندگی روی آورد و مدت پنجاه سال به نوشتن ادامه داد. اولین بار تراژدی‌های او در 455 ق‌م اجرا شد. در عرصۀ تراژدی در این سال‌ها او با سوفوکلس و آخائیوس به رقابت می‌پرداخت.
این عصر را عصر طلایی تراژدی می‌دانند. او پنج بار (به قولی چهار مرتبه) در جشن‌های دیونوسوسی نفر اول شد. نخستین بار جایزه را در سال 441 ق‌م ربود. اوریپید در سال 410 به الحاد متهم شد، به همین دلیل در سال 408 ق‌م به دعوت آرخلائوس پادشاه مقدونیه به مقدونیه رفت. اوریپید یک سال بعد، در 407 ق‌م در مقدونیه درگذشت. پس از اوریپید عصر طلایی تراژدی رو به زوال گذاشت.