دانشگاه باقرالعلوم (ع)

دانشگاه باقرالعلوم در قم، از دانشگاه های غیردولتی - غیر انتفاعی ایران در زمینه علوم انسانی - اسلامی است. حجت الاسلام دکتر حمید پارسانیا، دکتر احمد واعظی، دکتر محسن الویری، دکتر نجف لک زایی، دکتر محسن قمی (رئیس پیشین نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها)، دکتر حسن معلمی، دکتر غلامرضا بهروزی لک و ... از اعضای برجسته هیئت علمی آن به شمار می روند و بسیاری از اساتید مطرح دیگر مانند دکتر حسین کچوییان، دکتر عماد افروغ، دکتر فواد ایزدی، دکتر مهدی منتظرقائم، دکتر علی شیروانی و ... در آن به تدریس می پردازند.

این دانشگاه نهادی حوزوی، آموزشی و علمی است که در سال 1363 با عنوان مؤسسه آموزش عالی باقرالعلوم به منظور بالا بردن سطح آگاهی های سیاسی طلاب در زمینه های جهان اسلام، ایران و روابط بین الملل آغاز به کار کرد و از سال 1370 موفق به کسب موافقت اصولی از شورای گسترش آموزش عالی کشور شد. نظر به ضرورت گسترش فعالیت های آموزشی علوم انسانی – اسلامی و توسعه کمی و کیفی تربیت طلاب فاضل در عرصه های مختلف علمی – دینی، در سال 1384 از مؤسسه آموزش عالی باقرالعلوم به دانشگاه باقرالعلوم ارتقاء یافت. دانشگاه باقرالعلوم بخشی از مجموعه دفتر تبلیغات اسلامی است که فلسفه وجودی آن ایجاد زمینه ارتقای تبلیغ دینی، ایجاد زمینه ارتقای پژوهش دینی، بسط و تولید دانش و معرفت دینی، ایجاد بستر مناسب برای بازسازی علوم انسانی؛ مبانی اسلامی برای نیازهای علمی، فرهنگی و دینی جامعه است. ریاست این دانشگاه را شمس الله مریجی بر عهده دارد.
اهداف
1. کمک به ارتقای سطح فرهنگ و دانش جامعه و رشد و گسترش علوم اسلامی – انسانی؛

2. مشارکت در تربیت نیروی انسانی متخصص و نخبگان مورد نیاز در عرصه های فرهنگی از میان طلاب حوزه های علمیه؛

3. همکاری در راستای زمینه سازی مناسب برای مشارکت همه جانبه مردم در امر گسترش و اعتلای آموزش و پژوهش در کشور؛

4. استفاده از امکانات و قابلیت های موجود کشور و ظرفیت های نهفته در حوزه های علمیه در توسعه آموزش عالی؛

5. کمک به تولید و توسعه نواندیشی دینی در عرصه های مختلف علوم اسلامی و انسانی و فراهم نمودن زمینه ها و امکانات لازم آموزشی، پژوهشی و تبلیغی.

ویژگی های متمایز دانشگاه باقرالعلوم
1. پیشگامی در تولید اندیشه دینی و گسترش نواندیشی در حوزه علمیه؛

2. پیشگامی در عرصه سامان دهی به تربیت طلاب و فضلا در عرصه های آموزشی، تبلیغی و پژوهشی؛

3. ارائه آموزش های نظری و کاربردی، از طریق بهینه سازی روش های سنتی و استفاده از روش ها و فناوری های جدید؛

4. تربیت نخبگان علمی جهت بسط وگسترش اندیشه دینی و تامین نیازهای جامعه اسلامی.