داوود بختیاری دانشور

وی در سال 1346 در تهران متولد شد و در همین شهر نیز رشد و پرورش یافت. دارای لیسانس مدیریت صنعتی است و به‌عنوان کارشناس ادبی در دفتر هنر مقاومت مشغول به کار شد و با انجمن قلم نیز همکاری می‌کرد و کتابی از زندگی آقای خالدی یکی از آزاده‌های عزیز کشورمان را با عنوان «مردی که خواب نمی دید» را نوشت .از آثار او رمان سرب شیرین (درباره زندگی شهید جهان‌آرا) ، مرسده (درباره جنگ بوسنی) ، پرواز سفید ، پاوه سرخ و ما همه سرباز بودیم قابل ذکر هستند.
داوود بختیاری دانشور در 29 اسفند سال 1386 بعد از سالها تحمل بیماری دار فانی را وداع گفت. روحش شاد و یادش گرامی.
 
آثار:
کودک: من و عکس او (داستان شهر جنگی)، طعم زندگی (رمان)، پرواز سفید (دربارة شهید بابایی)، پاوه سرخ (ده داستان درباره شهید چمران)، مسافر (ده داستان درباره شهید باقری)، غریبه (ده داستان دربارة شهید کلهر)، فرمانده من (ده داستان درباره شهید جهان‌آرا)، می‌‌توان تنها رفت (رمانی دربارة شهید موسوی، فرمانده سپاه خرمشهر)، سبزهای خاکی (داستانی درباره شهید شیخ‌الاسلامی(.