سید ابوالحسین ندوی

ابوالحسن علی بن عبدالحی بن فخرالدین حسنی که از طریق عبدالله الاشتر بن محمد ذی النفس الزکیه ، به امام حسن مجتبی و حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام می رسد، پدر او سید عبدالحی ، پزشک و دانشمند بزرگی بود که به خاطر تالیف کتاب عظیم نزهه الخواطر درباره شخصیت های نامدار مسلمان در هند، به ابن خلکان هند معروف شد.

ندوی در ششم ماه محرم سال ١٣٣٣ هجری (١٩١٤ م .) در روستای تکیه کلان در ایالت شمالی اتراپرادیش هند متولد شد. تحصیلات مقدماتی قرآنی را در خانه آغاز کرد. سپس به مکتب خانه رفت و در آنجا زبانهای اردو و فارسی را یاد گرفت .
پس از آن دروس دینی را با جدیت و تلاش خستگی ناپذیری پیگیری کرد تا اینکه در سال ١٩٣٤ م . به عنوان استاد دارالعلوم ندوه العلما منصوب شد. در سال ١٩٤٣ م . مرکزی را برای تنظیم مجالس درسی قرآن و سنت نبوی تاسیس نمود. در سال ١٩٥١ م . نیز حرکت پیام انسانی میان مسلمانان و هندوها را بنیان گذاشت و در سال ١٩٦١ م . نیز به عنوان رئیس دارالعلوم ندوه العلما منصوب شد.

از آثار تالیفی او می توان به مختارات من ادب العرب ١٩٤٠ م ، قصص ‍ النبیین للاطفال و القراءه الراشده ، ١٩٤٤ م ، ماذا خسرالعالم بانحطاط المسلمین ، ١٩٤٤ م . رجال الفکر و الدعوه ، القادیانی و القادیانیه ، السیره النبویه ، العقیده و العباده و السلوک ، و زندگینامه حضرت امیرالمومنین علی بن ابیطالب تحت عنوان المرتضی که در سال ١٩٨٨ م . منتشر شد، اشاره کرد.

ایشان در راستای اهداف و تلاشهای دعوتگرانه خود به نقاط مختلف جهان اسلامی و غیراسلامی سفر کرده است . در یک سفر بزرگ ، به همراه چند تن از بزرگان اسلامی به ایران سر زده و با علما و بزرگان حوزه علمیه قم نیز دیدار و گفتگو داشته است . چندین بار جایزه های ملی و بین المللی اسلامی را از آن خود کرده و به چندین درجه و نشان علمی نیز مفتخر شده است . عضو هیات علمی بسیاری از دانشگاههای اسلامی و غیراسلامی نظیر ریاست مرکز تحقیقات اسلامی ، اکسفورد، بوده است.