سید حسن غزنوی (۵۳۵ - ۵۶۵ قمری) از شاعران سده ششم هجری است.
اشرف الدین سید حسن ابن محمد متخلص به حسن یا سید، که نزد پادشاهان غزنوی و سلجوقی جایگاه داشت. وی در بیشتر قالب های شعری طبع آزمایی کرده و از معاصرین سنایی بود.
غزنوی در قصبه آزادوار درگذشت و آرامگاهش در همانجاست. از بزرگان اهل سلوک می باشد که با حکیم سنائی معاصر بود.
سید حسن غزنوی (۵۳۵ - ۵۶۵ قمری) از شاعران سده ششم هجری است.
اشرف الدین سید حسن ابن محمد متخلص به حسن یا سید، که نزد پادشاهان غزنوی و سلجوقی جایگاه داشت. وی در بیشتر قالب های شعری طبع آزمایی کرده و از معاصرین سنایی بود.
غزنوی در قصبه آزادوار درگذشت و آرامگاهش در همانجاست. از بزرگان اهل سلوک می باشد که با حکیم سنائی معاصر بود. در زهد و پرهیزکاری و حسن اخلاق یگانهٔ آفاق و در مقامات سیر و سلوک به مقامی بلند رسید تا مشمول مراحم سلطان وقت بهرام شاه غزنوی گردید لکن عاقبت سلطان بهرام ، از کثرت مریدان وی در اندیشه شد. وی بعد از مدتی به حجاز رفت و مشرف به زیارت حضرت رسالت شد و سپس از ادای وظایف زیارت بغداد به خراسان رفت و چند سال بعد در شهر جوین اسفراین درگذشت. از او "دیوان" شعری حاوی پنج هزار بیت بوده که هنوز چاپ نشده است. نسخهٔ خطی آن در کتابخانهٔ مدرسهٔ سپهسالار موجود است. دکتر صفا د ر "تاریخ ادبیات ایران" آورده که برخی تذکره نویسان نام پدر سیدحسن غزنوی متخلص به حسن (مدخل بعدی) را ناصر دانسته و در عین حال از فردی به نام حسن ، فرزند ناصر (صاحب عنوان) نام برده که از شاعران عهد عوفی بوده و هنگام سروده شدن "کارنامهٔ بلخ" سنائی در غزنین به سر می برده است.