سید عبدالرزاق موسوی مقرم

سیّد عبدالرّزاق بن محمد موسوی مُقّرّم مشهور به مقرم، (متولد 1316 قمرى در نجف اشرف) عالم شیعی قرن چهاردهم هجری است. شهرت او، به خاطر تألیف کتاب هایی درباره زندگی خاندان پیامبر اسلام (ص) است. مشهورترین اثر او مقتل امام حسین (ع) است که به فارسی ترجمه و چندین بار چاپ شده است.
خاندان مقرم، همگی از اهل علم بوده و نسب شان به امام کاظم (ع) مى رسد. سید عبدالرزاق نزد بزرگانی چون محمدرضا کاشف الغطاء، شیخ حسین حلى نجفى، سید محسن حکیم، آقا ضیاء عراقى، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزاى نائینى و سید ابوالقاسم خوئی شاگردى کرد و با شیخ محمد جواد بلاغى مراوده و دوستى داشت و در نشر آثارش او را یارى کرد. او همچنین از آیت الله محمد حسین غروی اصفهانی در فلسفه و کلام بهره برده است.
مقرم در علم انساب هم مسلط بود و برخى کتب نسب را حاشیه و در شعر نیز دستى داشت.
ولادت و نسب
وى در سال 1316 قمرى در نجف اشرف متولد شد. نسب ایشان با 22 واسطه به حضرت موسى کاظم (ع) مى ‏رسد.
خاندان
آل مقرم همگی اهل علم بودند. پدرش سید محمد بن سید عباس بود که بسیارى از اوقات خود را به اعتکاف در مسجد کوفه مى‏ گذراند و نماز جماعت را در آن برپا مى‏ داشت. مادرش هم که از سادات بود از قاریان قرآن به شمار مى رفت. عموى او سید مهدى بن سید عباس در بین شهرها رفت و آمد زیادى داشتند و این رفت و آمد به خاطر خویشاوندانى بود که در میان نعمانیّه و دیوانیّه، هند و سایر اماکن پراکنده شده بودند و او دشمن عثمانی ها بود و همیشه آنها را به خاطر اذیّت ها و ستمهای شان سرزنش مى ‏کرد تا اینکه در مکانى بنام «الکوت» بر او دست یافتند و او را در سال 1334 ق به دار آویختند.
جدّ مادرى سید عبدالرزاق، سید حسین [متوفای 1334 ق‏] امام جماعت بود و به تدریس نیز اشتغال داشت. دائى مقرم، سید احمد بن سید حسین که ایشان هم در [1334 ق] از دنیا رفت. سید احمد چهار فرزند داشت که معروف ترین آنها سید ابراهیم بن سید احمد بود و در 1358 ق از دنیا رفت. ایشان هم صاحب نظر بودند و تسلّط فقهى وسیعى داشت و بسیارى از ره یافتگان به مقامهاى علمى در محضر وی حاضر مى ‏شدند و زمان هاى طولانى در مدرسه شیخ محمد حسین کاشف الغطاء تدریس مى‏ کرد.
وفات‏
عبد الرزاق مقرم در سال 1391 قمرى مصادف با 1349 شمسی پس از عمرى سختى و مشقت در نجف از دنیا رفت و در همان شهر به خاک سپرده شد.