سید مجتبی عصیری

نویسنده در سپیده‌دمِ‌ نخستین روز از مردادماهِ 1349 شمسی، در خانواده‌ای مذهبی و از قشر متوسطِ جامعه، در شهر بیدگلِ کاشان چشم به جهان گشود و در پنج‌سالگی به همراه خانواده به شهر کاشان عزیمت نمود و دوران کودکی و تحصیلات مدرسه را در این شهر گذراند.

پدر بزرگوار او که پیشه‌ی معماری داشت؛ به خاطر ارادت و علاقه‌ی ویژه به روحانیت، فرزندان خود را در مجالس آنان، شرکت داده و با دین آشنا می‌ساخت و همین امر باعث علاقه‌ی وافر نویسنده به کسوت روحانیت گردید.

هشت بهار بیشتر از عمر او نگذشته بود که همراه با سیل خروشان مردم در پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 شمسی با شرکت در تظاهرات و راهپیمایی‌ها خود را سهیم و در براندازی حکومت طاغوت با آنان همگام گشت و در آغاز پیروزی انقلاب، مقاله‌ها و شعارهای او در صف صبحگاه مدرسه، مشوّق ‌آنها به شرکت در تظاهرات و راهپیمایی‌ها بود.

سال 1363 شمسی و در سن چهارده سالگی، در حالی که سن کم و جثّه‌ی کوچک او، اجازه‌ی حضور در جبهه‌های نبرد و دفاع مقدس را به او نمی‌داد، با دست بردن در شناسنامه و چند اقدام دیگر، به سختی توانست موفق به حضور در جبهه‌های نبرد گردیده و مدت دو سال را در پنج عملیات شرکت داشته باشد: کربلای چهار و پنج، والفجر ده، بیت‌المقدس هفت، نصر چهار و… گردید.
سال 1365 شمسی و در سن شانزده سالگی آغاز ورود او به حوزه‌ی علمیه قم بود که همزمان با تحصیلات حوزوی، موفق به اخذ دیپلم در رشته «ادبیات»، لیسانس در رشته‌ی مترجمی زبان و ادبیات عرب از دانشگاه علامه‌ی طباطبایی تهران، فوق لیسانس همین رشته از دانشگاه آزاد قم و دکترای رشته‌ی فقه و اصول از حوزه علمیه قم گردید.

دروس مقدمات و سطح را در مدرسه مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی و دروس خارج فقه و اصول را در محضر اساتید بزرگی همچون: آیات عظام وحید خراسانی، جعفر سبحانی، مکارم شیرازی و جوادی آملی(حفظهم الله) گذراند.

سال 1376 شمسی و در 26 سالگی، سفری رزمی‌تبلیغی به کشور لبنان داشت و حضور چند ماهه(دقیقاً 100 روز) در بین برادران حزب الله لبنان و محورهای عملیاتی جنوب(اقلیم‌التفاح) و غرب(بعلبک) تجربه‌ی جنگ‌های چریکی را برای او رقم زد که تصویب قطعنامه 425 سازمان ملل و خروج خفت‌بار رژیم صهیونیستی از خاک لبنان، ادامه‌ی حضور او را غیر ممکن ساخت.

سال 1386 شمسی با ورود به موسسه‌ی تحقیقاتی ولیعصر – عجل الله تعالی فرجه الشریف- زیر نظر آیت الله سید محمد حسینی قزوینی و همکاری چند ساله با نامبرده و گروه پاسخ به شبهات این موسسه، تجربه‌ی ارزشمندی را در این عرصه به دست آورد.

سال‌ها بعد(1390 شمسی) جهت تدریس، بحث و گفتگو با علمای مالکی مذهب با دعوت «جامعه ‌المصطفی العالمیه» سفری به کشور مالی در قاره آفریقا داشت که همراه با توفیقات و تجربیات گوناگونی گردید.