محمد واعظ زاده خراسانی
محمد واعظ زاده خراسانی (۲۵ خرداد ۱۳۰۴ - مشهد) محقق و متفکر اسلامی معاصر، مؤسس دانشگاه مذاهب اسلامی و نخستین دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است. وی علوم دینی خویش را در حوزه های علمیه نجف، مشهد و قم نزد اساتید و مراجع بزرگی چون سید حسین طباطبایی بروجردی، سید روح الله خمینی و علامه طباطبائی آموخت و دارای اجازه نقل حدیث از مراجع بزرگ است. وی هم اکنون نایب رئیس اتحادیه بین المللی علمای مسلمان می باشد.
مرتب سازی
فیلتر
مرتب سازی براساس :
جدید ترین
پرفروش ترین
پربازدید ترین
گران ترین
ارزان ترین
محصول پیدا شد
محمد واعظ زاده خراسانی (۲۵ خرداد ۱۳۰۴ - مشهد) محقق و متفکر اسلامی معاصر، مؤسس دانشگاه مذاهب اسلامی و نخستین دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است. وی علوم دینی خویش را در حوزه های علمیه نجف، مشهد و قم نزد اساتید و مراجع بزرگی چون سید حسین طباطبایی بروجردی، سید روح الله خمینی و علامه طباطبائی آموخت و دارای اجازه نقل حدیث از مراجع بزرگ است. وی هم اکنون نایب رئیس اتحادیه بین المللی علمای مسلمان می باشد.
وی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی (۱۳۴۳ هجری قمری) در مشهد و در یک خانواده روحانی که تا چند پشت از وعاظ نامی خراسان بوده اند دیده به جهان گشود. خاندان وی حدود دویست سال در راه وعظ و تدریس علوم به مسلمانان فعالیت داشته اند. وی از اوایل تحصیلات حوزوی هنگامیکه هنوز از سطح فارغ نشده بود، از بیانات قرآنی و تفسیری پدر خود حاج شیخ مهدی واعظ خراسانی، نخست در نجف در سالهای ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۱ و سپس در مشهد از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۹ در مسجد گوهرشاد بهره فراوان برد.او همچنین داماد سید میرزا هاشم میردامادی است.
وی پس از گذراندن دوره مکتبخانه و مدرسه در سال ۱۳۱۸ شمسی همراه پدرش راهی نجف اشرف شده و تا اواسط سال ۱۳۲۱ در آنجا ادبیات و مقدمات و سطوح ابتدایی فقه و اصول را فراگرفت. در این سال به مشهد مراجعت نمود در حوزه علمیه مشهد تحصیلات حوزوی را تا سال ۱۳۲۸ در رشته های مختلف علوم اسلامی اعم از نقلی و عقلی و معارف و نیز سطوح عالی و بخشهایی از درس خارج فقه و اصول را نزد استادان آن حوزه مانند: سید یونس اردبیلی، کفائی، میرزا مهدی اصفهانی، حاج شیخ هاشم قزوینی، حاج شیخ مجتبی قزوینی، حاج شیخ کاظم دامغانی و دیگران طی نمود. وی در حوزه با سید علی سیستانی هم مباحثه بود. در شهریور سال ۱۳۲۸ شمسی به حوزه علمیه قم منتقل و طی ۱۱ سال از درسهای استادان بزرگ آن سامان و مراجع تقلید وقت بروجردی، سید محمد حجت، سید صدرالدین صدر، سید محمدرضا گلپایگانی و محمدعلی اراکی و چند سال از درس اصول آیت الله العظمی خمینی (ره) و از درس فلسفه علامه سید محمدحسین طباطبایی استفاده نموده و در علوم نقلی و عقلی از ایشان اجازه اجتهاد دریافت کرد، و همچنین اجازه نقل حدیث را از شخصیتهای بزرگ و از جمله علامه شیخ آقابزرگ تهرانی، علامه سمنانی، رامهرمزی و اجازه شفاهی از آیت الله بروجردی اخذ نمود . وی در حوزه علمیه قم در تدوین کتاب حدیث بزرگ جامع احادیث الشیعه نزد آیت الله بروجردی شرکت داشته است. در این دوره وی از مؤسسین و نویسندگان مجله قدیمی و پربار «درس هایی از مکتب اسلام» بود که از سال ۱۳۳۷ در قم انتشار یافت و با توجه به وجهه و معروفیت نویسندگان و گردانندگان آن با موفقیت همراه شد. اعضای دیگر هیئت تحریریه این مجله آقایان سید موسی صدر، علی دوانی، جعفر سبحانی، مجدالدین محلاتی، ناصر مکارم شیرازی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، حسین نوری همدانی و سید مرتضی جزایری بودند.
وی پس از مراجعت از قم و استقرار در مشهد در سال ۱۳۳۹ به کانون نشر حقایق اسلام که محمد تقی شریعتی مؤسس آن بود رفت و آمد داشت و گاهی به جای شریعتی تفسیر می گفت. در همین سال از وی به جهت تدریس در دانشگاه مشهد مقدس (دانشگاه فردوسی) دعوت بعمل آمد و با تشویق سید محمد بهشتی در دانشکده معقول و منقول سابق (دانشکده الهیات و معارف اسلامی کنونی) در رشته تاریخ فقه جعفری به تدریس مشغول گردید .
وی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی (۱۳۴۳ هجری قمری) در مشهد و در یک خانواده روحانی که تا چند پشت از وعاظ نامی خراسان بوده اند دیده به جهان گشود. خاندان وی حدود دویست سال در راه وعظ و تدریس علوم به مسلمانان فعالیت داشته اند. وی از اوایل تحصیلات حوزوی هنگامیکه هنوز از سطح فارغ نشده بود، از بیانات قرآنی و تفسیری پدر خود حاج شیخ مهدی واعظ خراسانی، نخست در نجف در سالهای ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۱ و سپس در مشهد از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۹ در مسجد گوهرشاد بهره فراوان برد.او همچنین داماد سید میرزا هاشم میردامادی است.
وی پس از گذراندن دوره مکتبخانه و مدرسه در سال ۱۳۱۸ شمسی همراه پدرش راهی نجف اشرف شده و تا اواسط سال ۱۳۲۱ در آنجا ادبیات و مقدمات و سطوح ابتدایی فقه و اصول را فراگرفت. در این سال به مشهد مراجعت نمود در حوزه علمیه مشهد تحصیلات حوزوی را تا سال ۱۳۲۸ در رشته های مختلف علوم اسلامی اعم از نقلی و عقلی و معارف و نیز سطوح عالی و بخشهایی از درس خارج فقه و اصول را نزد استادان آن حوزه مانند: سید یونس اردبیلی، کفائی، میرزا مهدی اصفهانی، حاج شیخ هاشم قزوینی، حاج شیخ مجتبی قزوینی، حاج شیخ کاظم دامغانی و دیگران طی نمود. وی در حوزه با سید علی سیستانی هم مباحثه بود. در شهریور سال ۱۳۲۸ شمسی به حوزه علمیه قم منتقل و طی ۱۱ سال از درسهای استادان بزرگ آن سامان و مراجع تقلید وقت بروجردی، سید محمد حجت، سید صدرالدین صدر، سید محمدرضا گلپایگانی و محمدعلی اراکی و چند سال از درس اصول آیت الله العظمی خمینی (ره) و از درس فلسفه علامه سید محمدحسین طباطبایی استفاده نموده و در علوم نقلی و عقلی از ایشان اجازه اجتهاد دریافت کرد، و همچنین اجازه نقل حدیث را از شخصیتهای بزرگ و از جمله علامه شیخ آقابزرگ تهرانی، علامه سمنانی، رامهرمزی و اجازه شفاهی از آیت الله بروجردی اخذ نمود . وی در حوزه علمیه قم در تدوین کتاب حدیث بزرگ جامع احادیث الشیعه نزد آیت الله بروجردی شرکت داشته است. در این دوره وی از مؤسسین و نویسندگان مجله قدیمی و پربار «درس هایی از مکتب اسلام» بود که از سال ۱۳۳۷ در قم انتشار یافت و با توجه به وجهه و معروفیت نویسندگان و گردانندگان آن با موفقیت همراه شد. اعضای دیگر هیئت تحریریه این مجله آقایان سید موسی صدر، علی دوانی، جعفر سبحانی، مجدالدین محلاتی، ناصر مکارم شیرازی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، حسین نوری همدانی و سید مرتضی جزایری بودند.
وی پس از مراجعت از قم و استقرار در مشهد در سال ۱۳۳۹ به کانون نشر حقایق اسلام که محمد تقی شریعتی مؤسس آن بود رفت و آمد داشت و گاهی به جای شریعتی تفسیر می گفت. در همین سال از وی به جهت تدریس در دانشگاه مشهد مقدس (دانشگاه فردوسی) دعوت بعمل آمد و با تشویق سید محمد بهشتی در دانشکده معقول و منقول سابق (دانشکده الهیات و معارف اسلامی کنونی) در رشته تاریخ فقه جعفری به تدریس مشغول گردید .