غلامحسین ابراهیمی دینانی

استاد دکتر غلامحسین‌ ابراهیمی‌ دینانی‌، یکی‌ از برجسته ‌ترین‌ دانش‌ آموختگان فلسفه‌ دو نظام‌ آموزشی‌ یعنی‌ حوزه‌ و دانشگاه‌ است‌. او که‌ متولد 1313 در دینان‌، از نواحی‌ اصفهان‌ است‌، پس‌ از تحصیلات‌ آموزشگاهی‌ شیفته‌‌ نظام‌ طلبگی‌ می ‌شود و در مدرسه‌ نیماورد اصفهان‌ مقدمات‌ علمی‌ و ادبی‌ را آموخت . سپس‌ به‌ حوزه‌‌ علمیه‌‌ قم‌ می‌پیوندد و در مکتب‌ امام‌ خمینی(ره)‌ و سید محمد داماد فقه‌ و اصول‌ می‌آموزد. بزرگترین‌ استادان‌ او در زمینه‌‌ معقول‌ شادروان‌ علامه‌‌ طباطبایی‌ و شادروان‌ آیت‌ الله‌ سید ابوالحسن‌ رفیعی‌ قزوینی‌ بوده ‌اند.پس‌ از تحصیلات‌ حوزوی‌ به‌ نظام‌ جدید آموزش‌ دانشگاهی‌ روی‌ می‌آورد و در سال 1345 در دوره‌‌ لیسانس‌ دانشکده‌‌ الهیات‌ و در 1352 از دوره‌‌ دکترای‌ فلسفه‌‌ دانشگاه‌ فارغ‌ التحصیل‌ می‌شود. او در حدود سال های‌ 1352 تا 1362 در دانشگاه‌ مشهد به‌ تدریس‌ می‌پردازد و از 1362 تاکنون‌ استاد فلسفه‌ در گروه‌ فلسفه‌‌ دانشکده‌ ادبیات‌ دانشگاه‌ تهران‌ است‌. از آثار دکتر دینانی می توان به قواعد کلی‌ در فلسفه‌ اسلامی‌، وجود روابط‌ و مستقل‌ در فلسفه‌ اسلامی‌، شعاع‌ اندیشه‌ و شهود در فلسفه‌ سهرودی‌، معاد از دیدگاه‌ آقا علی ‌مدرس‌ زنوزی‌، مقدمه‌ای‌ بر شرح‌ فصوص‌ جندی‌ تصحیح‌ استاد جلال‌الدین‌ آشتیانی‌، منطق‌ و معرفت‌ از نظر غزالی‌، رساله‌ مفردی‌ درباره‌ زندگی‌ و اندیشه‌ الوالحسن‌ عامری اشاره کرد.استاد دینانی ضمن به چاپ رسانیدن مقالات زیادی به زبان های فارسی و انگلیسی سخنرانی های متعددی در کشورهای فرانسه، قزاقستان، کانادا، ترکیه، اسپانیا، ارمنستان، ایتالیا، بوسنی و... به عمل آورده اند. در نخستین همایش چهره های ماندگار سال ۱۳۸۰، وی به عنوان چهره ماندگار در رشته فلسفه برگزیده شدند.