رساله ی حاضر، ترجمه ی منظوم وصیت امام علی (ع) به امام حسین (ع) است که اوایل سده ی هشتم به دست شاعر توانمند غزنین «سید حسن غزنوی»، ملقب به «اشرف»، پدید آمده است. فضای دیباچه منظوم رساله، کاملا شیعی است که آن را در زمره آثار حکمت امامیه به نظم فارسی پیش از عهد مغول قرار می دهد. زبان منظومه بسیار استوار است و شاعر در ترجمه ی آزادی که از متن عربی وصیت کرده، زبان آوری خود را به رخ کشیده است. شایان ذکر است در مقدمه، علاوه بر بحث درباره صحت انتصاب رساله به شاعر غزنوی و نیز معرفی دقیق دست نویس هایی که در تصحیح اثر به کار گرفته شده اند، به شناختی که معاصران ایرانی از این رساله داشته اند نیز اشاره شده است.