بعضی از نویسندگان معاصر می کوشند تا وانمود کنند که ایران اسلامی فاقد پیشینه ی اندیشه ی سیاسی هست ، در حالی که میراث مکتوب ما کاملا این نظریه را مردود می شمارد . ده ها رساله ی سیاسی بر مبنای کتاب ، سنت و عقل توسط فلاسفه ، متکلمین و فقها برای ما به جا مانده است که هر کدام از این رسائل می توانست مبدأ بالندگی و رشد اندیشه ی سیاسی در جهان اسلام باشد ؛ اما متأسفانه – به هر دلیل – این اندیشه ها با گسست تاریخی مواجه شد و نتوانست زنجیره ی تکاملی به وجود آورد تا شاید امروز حرف بیشتری برای گفتن داشته باشیم .
امروز که به برکت رهبری های امام خمینی و جانبازی های ملت مسلمان ایران ، موانع رشد اندیشه از بین رفته است جا دارد که مراکز علمی ، دانشگاهی ، تحقیقی و پژوهشی میراث مکتوب اندیشه ی سیاسی اسلام را مورد بازخوانی و بررسی قرار داده با حرکتی نقادانه مبادی اندیشه را به کمال مطلوب نزدیک کنند. بی شک یکی از مواریث اندیشه ی سیاسی کتاب " تنبیه الامه و تنزیه المله " علامه نایینی است که در خور واکاوی و مطالعه ی بنیادی است .
این کتاب با همه ی غنای محتوا از نثری بسیار پیچیده برخوردار است که فهم و درک آن برای خواننده سخت ملال آور است و بسیاری از دانشجویان و اهل تحقیق از فقدان فصاحت کتاب گله مند بودند و ای بسا که خواننده ی امروزی نتواند با مطالعه ی کتاب به راحتی به کنه آرای میرزای نائینی پی ببرد . مصحح این کتاب سعی کرده با رعایت امانت و بی هیچ اضافه یا کاستی در متن یا ویراستاری و افزودن جملات یا کلمات توضیحی یا ترجمه در بین قلاب و افزودن پاورقی های توضیحی و تشریحی مطالعه کتاب را برای خوانندگان آسان و قابل فهم کند .