اثر حاضر بر آن است که رابطه اخلاق و سیاست را در اندیشه سیاسی اسلام جست وجو کند. با توجه به گستردگیِ مباحث در این حوزه ، نقطهء تمرکز پژوهش ،دوره میانه یا دوره اوج شکوفاییِ تمدن اسلامی است . بر این اساس ، چگونگی رابطه اخلاق و سیاست در اندیشه متفکران بزرگ شیعه و اهل سنتِ این دوره یعنی ابوعلی مسکویه رازی ، خواجه نصیرالدین طوسی ، ابوالحسن ماوردی و ابوحامد غزالی ، پرسشِ اساسیِ متن حاضر است که در پاسخ به آن ، نگارنده معتقد است که در اندیشه سیاسیِ دورهء میانهء اسلامی ، اخلاق بر سیاست ، تقدم داشته است .