تحولات نظام بین الملل و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

سیاستِ خارجی جمهوری اسلامی ایران در دو دهه گذشته در رابطه ‏ای تعاملی، از نظامِ بین ‏الملل تأثیر پذیرفته و خود نیز بر آن تأثیرگذار بوده است. برای تحلیل و تحوّلِ رفتار آن، چارچوبِ تحلیلِ «ساختار - کارگزار» ابزار مناسبی است، زیرا رفتار سیاست خارجی دولت‏ ها را در رابطه ‏ای تعاملی در نظر می‏ گیرد.

پژوهش حاضر، ضمن به کارگیری مفاهیم و چارچوبِ تحلیلیِ نظریه فوق، می‏ کوشد تا تحول سیاست خارجی ایران را در قالب آن تحلیل کند.

در این چارچوب، ضمن توجه به تأثیر ساختارهای مادی و پی‏ آمدهای تصمیم بر آگاهی و بینشِ کارگزار، به نقشِ تعیین کننده اندیشه اسلامی پرداخته شده و کوشیده است تا رفتار سیاست خارجی ایران را با توجه به نقشِ عقیده اسلامی بر محیط ذهنی و ادراکیِ کارگزار، در رابطه تعاملی آن با ساختار نظام بین‏ الملل بررسی کند.