روز مرگ در داستان هملت

گرترود و کلادیوس دراز کشیده‌اند.

کلادیوس: صبر کنید! حس می‌کنم باد و دریا در هم آمیخته‌اند. بایستید گرترود. دست‌کم شما بمانید، بمانید.

مکث

گرترود: این صدا را می‌شنوید؟

کلادیوس: نگران نباشید. نگهبانان به کارشان مشغولند.

گرترود: بله، ما هرگز خطر نمی‌کنیم.

مکث

کلادیوس: من آزاد نیستم. مردم، این جماعت کم‌عقل فقط با چشمشان قضاوت می‌کنند. چه باید بکنم؟ آنان فقط خواستار مجازاتند و خطا را نمی‌پذیرند.

مکث

چه شده؟ چرا گریه می‌کنید؟ چرا تکان نمی‌خورید؟

گرترود: هیچ‌چیز، هیچ‌چیز، هیچ‌چیز.

مکث

کلادیوس: به شما قول می‌دهم به‌زودی در صلح و آرامش خواهیم بود.

مکث

گرترود: نگهبانان...

کلادیوس: سر پست‌هایشان هستند.

گرترود: فکر می‌کنم، فکر می‌کنم...

کلادیوس: گرترود!

گرترود: دریا پیش خواهد آمد و دشت‌ها را نابود خواهد کرد.

مکث

کلادیوس: نترسید، نترسید. خطر هنگامی است که این مرد آزاد باشد. جنون شاهزادگان را نمی‌توان نادیده گرفت. شما، شما با او حرف خواهید زد.

گرترود: بله، با او حرف خواهم زد.

مکث

کلادیوس: گرترود! گرترود!

گرترود: هیچ، هیچ، هیچ.

مکث

کلادیوس:[ برمی‌خیزد و در تاریکی حرکت می‌کند. ]صلح از بین رفته است. حالا نوبت شماست که دیگر مراعاتش را نکنید. نوبت شماست که از ما دفاع کنید. من دیگر نمی‌توانم فقط یک گوش نادیدنی باشم.