ظهر علی الطلوع (مجموعه غزل عاشورایی)

دشمن از او اگرچه دست گرفت

پرچمش را خدا به دست گرفت

باید از پیکرش جدا بشود

دست هرکس «میِ الست» گرفت

ناگهان تیر، چشم او را دید

محتسب راه را به مست گرفت…

تیر‌ها از کمان رها گشتند

یک به یک را به نازِشست گرفت!

مشک از اوج زین به زیر افتاد

آب جریان به سمت پست گرفت

خنده‌اش را به ناامیدی باخت

چهره‌اش صورت شکست گرفت

موج تیر از کرانه‌ها برخاست

کشتی کربلا نشست گرفت.